26 Μαΐ 2008

Ου γαρ έρχεται μόνον

Όχι, δεν είναι δυνατόν να έγραψαν, σκηνοθέτησαν, παρήγαγαν οι ίδιοι άνθρωποι την τριλογία του Ιντιάνα Τζόουνς και το «Βασίλειο του Κρυστάλλινου Κρανίου». Κάποιο λάκκο έχει η φάβα, για κάποιο κακό όνειρο πρόκειται. Δεν είναι δυνατόν να μην διατηρείται ούτε λίγη από την πνοή της τριλογίας, που όρισε τον κανόνα για τις κινηματογραφικές περιπέτειες. Δεν είναι δυνατόν να χάνει τόσο πολύ σε υπόσταση ο Ίντι, σε σημείο να γίνεται χάρτινος. Να επιζεί της έκρηξης πυρηνικής βόμβας (!) και της πτώσης από τρεις καταρράκτες. Δεν είναι δυνατόν να βάζεις τον Τζον Χαρτ, τον ηθοποιό που «γέννησε» το Άλιεν, να μεταφέρει στα χέρια του το κεφάλι του «τέρατος». Δεν είναι δυνατόν να καταφέρνεις να αχρηστεύσεις το ερμηνευτικό εργαλείο με το όνομα Κέιτ Μπλάνσετ, έτοιμη για επίδειξη μόδας, αλλά διόλου απειλητική στο ρόλο της «κακιάς». Δεν είναι δυνατόν να πνίγεις στα ειδικά εφέ τον πιο συναρπαστικό και ταυτόχρονα πιο ανθρώπινο ήρωα που έβγαλε ποτέ το Χόλιγουντ. Δεν είναι δυνατόν να μιμείσαι τις μέτριες απομιμήσεις του Ιντιάνα Τζόουνς, τύπου Μούμια ή Λάρα Κροφτ. Δεν είναι δυνατόν!
Ευτυχώς μόνο που δεν συμμετέχει ο Σον Κόνερι. Γλίτωσε ο άνθρωπος…

18 Μαΐ 2008

Παρέκβαση

Έχοντας αρκετό καιρό να δω ταινία στο σινεμά, θα μου επιτρέψετε μια μικρή παρέκβαση από τη βασική θεματολογία του ιστολογίου, για ένα θέμα που μας αφορά πιστεύω όλους, είτε μένουμε στην Ελλάδα είτε μένουμε στο εξωτερικό. Πριν από λίγη ώρα πήρα τηλέφωνο για ένα σπίτι που νοικιάζεται κάπου κοντά στο κέντρο. Το σήκωσε ένας κύριος, ο οποίος δεν ρώτησε τίποτε άλλο παρά αυτό : «είστε Έλληνας;» Και στη συνέχεια επειδή δεν με πίστευε (!) : «Από πού κατάγεστε;»
Ο Κώστας ο Γαβράς στο Έψιλον αυτής της Κυριακής επισημαίνει ορθότατα : «(…)όλοι είμαστε μετανάστες. Κι εγώ μετανάστης ήμουν, όπως και οι μισοί Έλληνες. Ο Έλληνας δεν καταλαβαίνει ή αρνείται να δει την πραγματικότητα».
Η γιαγιά μου μού είχε πει σε μια συνέντευξη που της είχα πάρει, λίγο πριν πεθάνει, ότι μετά το ξεριζωμό από τη Νικομήδεια, όταν επιτελούς κατάφεραν να εγκατασταθούν κάπου μόνιμα, οι «ντόπιοι» τους φώναζαν «αούτηδες».