28 Ιουλ 2008

Μετά την Meryl το χάος

Υποκλινόμαστε καταρχάς για μια ακόμα φορά στο ερμηνευτικό πολυεργαλείο με το όνομα Meryl Streep, η οποία, αν και παντελώς ακαθοδήγητη, θαμπώνει στιγμές-στιγμές με την υποκριτική της λάμψη στο "Mamma Mia!" Ουσιαστικά είναι όλο το έργο. Από κει και πέρα, αν θέλει κανείς να ψάξει λίγο το έργο, θα διαπιστώσει ότι μια άπειρη σκηνοθέτης (Phyllida Lloyd) αδυνατεί να δώσει πνοή σε ένα ασπόνδυλο και ασύνδετο σενάριο. Τα τραγούδια των ABBA ακούγονται ξεκάρφωτα, δεδομένου ότι οι στίχοι τους δεν έχουν τις περισσότερες φορές καμία, ούτε καν υπονομευτική, σχέση με την κύρια ιστορία. Πρόκειται για ένα σεναριακό συμπίλημα, με κάκιστη χορογραφία και πλήθος στερεοτύπων. Στη βάση μιας φολκλορικής λογικής, οι κάτοικοι του νησιού αντιμετωπίζονται ως ανθρώπινο ντεκόρ, με ρούχα και κινησιολογία περασμένων δεκαετιών. Μερικά αστεία είναι πετυχημένα και το ελληνικό τοπίο άξιο θαυμασμού. Ως τελικό συμπέρασμα ωστόσο προκύπτει ότι στο χολιγουντιανό σύμπαν η ανεκτικότητα κυριαρχεί πλέον ως ένα αυτοϋπονομευόμενο, πολιτικώς ορθό, "must".

16 Ιουλ 2008

6 αποσπάσματα μιας σινεφίλ γενεαλογίας

Ο William Blake να ξαπλώνει δίπλα σ’ένα νεκρό ελάφι, στο « Dead Man » του Jim Jarmusch. Η σεκάνς στη βιβλιοθήκη από το « Der Himmel über Berlin » του Wim Wenders. Το κόλπο του μπιλιάρδου στο « Carlitos way » του Brian de Palma. Η κάμερα να ξεδιπλώνεται ακολουθώντας τη μουσική του Zbigniew Preisner στο « Bleu » του Krzysztof Kieslowski. Το πιστολίδι στο εμπορικό κέντρο από το « The mission » του Johnny To. Η βόλτα με τη βέσπα του Nanni Moretti στο « Caro diario » υπό τους ήχους του « Köln Concert » του Keith Jarrett.