tag:blogger.com,1999:blog-9168871955574010997.post669142433906680899..comments2022-09-07T12:26:32.854+03:00Comments on Post Cinema: Ραγισμένες αγκαλιές - Αβαθές μελόδραμαΓιώργος Σταματιάδηςhttp://www.blogger.com/profile/05468894895128069199noreply@blogger.comBlogger4125tag:blogger.com,1999:blog-9168871955574010997.post-86685237873984531292009-10-19T11:00:42.225+03:002009-10-19T11:00:42.225+03:00Δημήτρη,
με αναγκάζεις να εγκαταλείψω τη διπλωματι...Δημήτρη,<br />με αναγκάζεις να εγκαταλείψω τη διπλωματική γλώσσα:<br />Οι Ραγισμένες αγκαλιές είναι ένα ψυχρό, ψευδοεγκεφαλικό πόνημα, δίχως κοινωνικές ή άλλες αναφορές, ενός υπερτιμημένου σκηνοθέτη που αναδεικνύεται χάρη στην πνευματική ένδεια και ξηρασία της εποχής μας. Κάθε εποχή και οι δημιουργοί της.<br />Ο Αλμοδόβαρ θα ήθελε να είναι ο Λουί Μαλ και αγαπάει τον Μπουνιουέλ. Κι εγώ τον αγαπάω. Σημαίνει ότι είμαι ή ότι θα γίνω κάποτε καλός σκηνοθέτης;Γιώργος Σταματιάδηςhttps://www.blogger.com/profile/05468894895128069199noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-9168871955574010997.post-38248015092198442552009-10-18T19:02:29.357+03:002009-10-18T19:02:29.357+03:00Είναι από τις λίγες, ελαχιστες ισως, φορές που αισ...Είναι από τις λίγες, ελαχιστες ισως, φορές που αισθάνομαι υποχρεωμένος να διαφωνήσω απόλυτα με την κριτική του Γιώργου. Το έργο του Αλμοδόβαρ μου φαίνεται όχι μόνο απολύτως πετυχημένο ως προς τις αξιώσεις του (πρόκειται κατά την γνώμη μου όχι για κοινότοπο, αλλά αντίθετα για αξιοπρεπέστατο μελόδραμα με σενάριο εξαιρετικά συμπαγές και με πολλές και ενδιαφέρουσες πτυχές) αλλά και, κυρίως, ως προς το τι είδους κινηματογραφική εμπειρία προσφέρει. Στα ίχνη, νομίζω, του Βολβέρ, ο Αλμοδόβαρ καταφέρνει να υιοθετήσει μια ενδιαφέρουσα γραφή, έστω με αναφορές σε γνωστούς και μη τρίτους (ο Γιώργος ήδη αναφέρθηκε σε κάποιους από αυτούς), χωρίς ωστόσο να παύει να εκπέμπει την αίσθηση, και να διαψεύδει την προσδοκία των "οπαδών" του, ότι πρόκειται για κάτι "δικό του". Σπεύδω να προσθέσω ότι η λατρεία του για τις γυναίκες οδηγεί στο να τις φιλμάρει με έναν τρόπο που, εμένα τουλάχιστον, με συναρπάζει.Dimitris Tsarapatsanishttps://www.blogger.com/profile/11466227281211397159noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-9168871955574010997.post-72869017625543899532009-10-18T12:49:27.274+03:002009-10-18T12:49:27.274+03:00Ας το ομολογήσω ευθέως: ο Αλμοδόβαρ δεν συγκαταλέγ...Ας το ομολογήσω ευθέως: ο Αλμοδόβαρ δεν συγκαταλέγεται στους αγαπημένους μου σκηνοθέτες. Σε μια ιδιαιτέρως ωστόσο ισοπεδωτική και κομφορμιστική εποχή παραμένει μοναδικός και ιδιαίτερος. Όσο προσπαθεί να φτάσει κορυφές που τον ξεπερνούν θα τρώει τα μούτρα του: είναι καλό να ξέρεις και να αποδέχεσαι τα όριά σου.Γιώργος Σταματιάδηςhttps://www.blogger.com/profile/05468894895128069199noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-9168871955574010997.post-8302434365306693592009-10-13T01:05:59.321+03:002009-10-13T01:05:59.321+03:00Συμφωνώ απόλυτα με την περιγραφή της φύσης της ται...Συμφωνώ απόλυτα με την περιγραφή της φύσης της ταινίας. Την οποία επίσης βρήκα μετρίως μέτρια.<br /><br />Ωστόσο θέλω να παραθέσω ένα ελαφρυντικό. Η ταινία είναι τίμια ως προς τους σκοπούς του. Ο Almodovar ξεγυμνώνεται πραγματικά, κάνοντας την πιο αυταναφορική ταινία για το σινεμά του. Ως καλλιτεχνική σύλληψη και ως τελετουργία. Μόνο που ο Almodovar είναι ανήμπορος να λειτουργήσει σ' ένα εκλογικοποιημένα μετριασμένο σύμπαν. Προδομένος απ΄τις παροξυστικες δραματουργικές και χαρακτηρολογικές πινελιές του, που αυτή τη φορά, παρ' ότι ειλικρινής ως προς τον εαυτό τους, μοιάζουν πανγυμνές στο συγκρατημένα straight πλαίσιο που τοποθετούνται...<br /><br />Καληνύχτα!kioyhttps://www.blogger.com/profile/08032527835391623796noreply@blogger.com